ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับนายหน้าประกันภัย

การวิจัยมีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษากฎหมายที่เกี่ยวกับนายหน้าประกันภัยในปัจจุบัน ได้แก่ พระราชบัญญัติประกันวินาศภัย พ.ศ.2510 พระราชบัญญัติประกันชีวิต พ.ศ.2510 และประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ตลอดจนศึกษาบทบัญญัติกฎหมายที่เกี่ยวกับนายหน้าประกันภัยที่เหมาะสมกับประเทศไทยในปัจจุบัน การวิจัยนี้จึงใช้ทั้งการวิจัยเอกสารและการวิจัยภาคสนาม โดยจำกัดของเขตการศึกษาเฉพาะบทบัญญัติ ตามพระราชบัญญัติประกันวินาศภัย พ.ศ.2510 และพระราชบัญญัติประกันชีวิต พ.ศ.2510

ผลการวิจัยพบว่า
ตามกฎหมายถือได้ว่า นายหน้าระกันภัยเป็นนายหน้าทั่วไปตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ประเภทหนึ่ง ทำให้นายหน้าประกันภัยต้องอยู่ภายใต้บังคับประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ พระราชบัญญัติประกันวินาศภัย พ.ศ.2510 และพระราชบัญญัติประกันชีวิต พ.ศ.2510 เนื่องจากลักษณะการทำงานของนายหน้าประกันภัยมีลักษณะเป็นการประกอบวิชาชีพ แต่พระราชบัญญัติทั้งสองฉบับดังกล่าวมุ่งหมายควบคุมการประกอบธุรกิจประกันภัยมิให้ก่อให้เกิดความเสียหายต่อส่วนรวม มิได้ส่งเสริมการปฏิบัติหน้าที่นายหน้าประกันภัยในฐานะผู้ประกอบวิชาชีพแต่อย่างใดในทางตรงกันข้ามบทบัญญัติบางประการยังเป็นอุปสรรคต่อการประกอบวิชาชีพนายหน้าประกันภัยอีกด้วย อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันธุรกิจนายหน้าประกันภัยในประเทศไทยยังไม่เจริญก้าวหน้าเพียงพอ ประกอบกับปริมาณของนายหน้าประกันภัยมีจำนวนน้อยเกินไป และที่สำคัญคือนายหน้าประกันภัยส่วนใหญ่มิใช่นายหน้าประกันภัยที่แท้จริง ทำให้ประเทศไทยยังไม่มีความจำเป็นถึงขนาดต้องตรากฎหมายพิเศษขึ้นมาควบคุมการประกอบวิชาชีพนายหน้าประกันภัยโดยเฉพาะ เช่นในประเทศอังกฤษ หรือเช่นการประกอบวิชาอื่นๆ แนวทางแก้ไขที่เหมาะสม คือการแก้ไขพระราชบัญญัติทั้งสองฉบับ เพื่อส่งเสริมให้นายหน้าประกันภัยปฏิบัติหน้าที่ให้ได้ระดับมาตรฐานสากล และเอื้ออำนวยต่อการปฏิบัติหน้าที่นายหน้าประกันภัยในฐานะผู้ประกอบวิชาชีพ

https://www.thaithesis.org/detail.php?id=1082534000511