อย่ามอง การจากลา ว่าทำร้าย

อย่ามอง การจากลา ว่าทำร้าย

อย่ามอง การจากลา ว่าทำร้าย
ตรงกันข้าม…มันท้าทายความห่วงหา
ว่าเมื่อเรา ห่างไกล ไปสุดตา
ความผูกพัน จะมีค่าหรือเปลี่ยนไป

ในที่สุด จุดจบ ของบางอย่าง
ก็เป็นจุด เริ่มสร้าง บางสิ่งได้
จุดจบของการพบกัน คือการไกล
ก็เริ่มสร้าง ความห่วงใยได้พร้อมกัน

สัญญานะ..จะมั่นคง
สัญญานะ..จะมั่นคง
จะซื่อตรง..ไม่หวั่นไหว
ถึงตัวห่าง..ถึงทางไกล
ไม่เป็นไร..ใจใกล้กัน

เก็บคำว่ารอไปเหอะ
เก็บคำว่ารอไปเหอะ
ไม่อยากให้สมองเปื้อนเปรอะเหลวไหล
ขนาดแผ่นดินเดียวกันทุกวันยังนอกใจ
ถ้าข้ามน้ำ ข้ามทะเลไปคงสะกดไม่ได้ว่า..
........อะไรคือ "รอ"......

เลิกห่วงใยแล้วนะคนดี
เลิกห่วงใยแล้วนะคนดี
เพราะวันนี้ฉันเข้มแข็งขึ้นกว่าเก่า
ไม่ฟูมฟายกับเรื่องราวที่ผ่านไปของเรา
ไม่อาวรณ์กับความรู้สึกเก่า-เก่า ที่ไม่มีทางย้อนมา
อาจอ่อนแออยู่บ้างในบางครั้ง
แต่หัดจะอยู่เพียงลำพังโดยไม่เหว่ว้า
เมื่อนึกทบทวนถึงคืนวันดี-ดีที่ผ่านมา
อย่างน้อย--ก็ยังอุ่นใจได้ว่า เคยมีเธอ

อยากหยุด เวลา ไว้ตรงนี้
อยากหยุด เวลา ไว้ตรงนี้
ไว้ตรงที่ มีเธอ และมีฉัน
กับความรู้สึก ที่ดี ทุกคืนวัน
จะเก็บไว้ในความทรงจำ...ตลอดไป

วันนี้เราห่างกันเท่านี้
วันนี้เราห่างกันเท่านี้
วันพรุ่งนี้จะห่างกันเท่าไหน
วันเวลาไม่น่ากลัวเท่าหัวใจ
ถ้าเราต้องจากกันไกล
เธอจะยังจำฉัน ไว้ไหม...ถามใจเธอ