ต้นต้อยติ่งบอกกับเรามา ตอนฟ้าหลังฝนวันนี้

ต้นต้อยติ่งบอกกับเรามา ตอนฟ้าหลังฝนวันนี้

ดินชุ่มชื้น น้ำรื้นใบไม้
ฟ้ากำลังโปรยฝน 
ลงมา ลงมา

…บทกวีหลายบทมักเปรียบเปรยสายฝนกับหยดน้ำตา…

ฝนตกวันนี้
เรานั่งอยู่ลำพังกับเวลา
พยักหน้าเห็นด้วยกับหลายบทกวี
และเหม่อมองออกไปที่นอกหน้าต่าง

เรานั่งแช่สายตาจนเปียกชื้นไว้ที่สายฝนนอกหน้าต่าง
เหม่อมองสายฝนที่ค่อยๆ ซา
ค่อยๆซา
จาก เสียง      ซู่ๆ        ซ่าๆ            ค่อยๆ ซากลายเป็นเสียงที่หูได้ยินว่า

สายตาที่แช่ไว้ในสายฝนเนิ่นนาน
ถูกถอนออกมาวางไว้ที่ต้นไม้ใกล้หน้าต่าง
มอง… ต้นต้อยติ่ง
ต้นต้อยติ่งผลิบานดอกอยู่นอกหน้าต่างตั้งแต่เมื่อไหร่?

เราถามตัวเองในใจท่ามกลางเสียงเปาะแปะของสายฝน
แบบคนที่ไม่สนใจจะเอาคำตอบ

เวลาเหงาๆ
คนเรามักไม่มีคำตอบในใจ


ฝนซาใกล้เวลาจะหยุด
เราเหม่อมองดอกสีม่วงเหงาๆ ของต้อยติ่ง
พูดในใจเหมือนคุยกับดอกไม้ได้ว่า

ก่อนที่ฝนตก ฟ้ามักจะมืดครึ้ม

เราคิดว่า
ใบหน้าของคนเราก็เหมือนท้องฟ้า และเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตก็เหมือนเมฆลอยผ่านมา

วันที่เรื่องราวต่างๆ สดใส ก้อนเมฆก็ลอยเป็นสีขาวสดใสอยู่บนท้องฟ้า
เนิ่นนานไปตะกอนของเรื่องราวก็ทับถมหัวใจ ฝากความทุกข์ไว้บนก้อนเมฆ

สะสมความทุกข์ใจ ความเหงา เรื่องราวต่างๆ ไว้นานๆ
ถึงเวลาบางวันเมฆก็มืดครึ้ม ระบายสีท้องฟ้าให้มืดมนหดหู่

ถึงเวลาที่ท้องฟ้าหมองคล้ำทนไม่ไหวก็โปรยสายฝนลงมา  ถึงเวลาที่ใบหน้าหมองเศร้าบางทีคนเราก็ต้องมีน้ำตา
     
ไม่รู้ว่าดอกต้อยติ่งที่ช้ำฝนพราวร้าวฝนพรำจะได้ยินถ้อยคำเราไหม

แต่
เราเห็นฝักต้อยติ่งกำลังเริงร่าเล่นกับเม็ดฝนที่หล่นลงมา

ชีวิตคนเราที่อยู่ใต้ฟ้าที่บางทีก็มีสายฝน ตกลง มา
ในบางวันก็คงต้องมีเรื่องราวที่ทำให้เสียน้ำตา

ท้องฟ้าไม่มีวันที่จะหมดฝนแต่ท้องฟ้ามีช่วงเวลาที่จะพักจากการ โปรยฝน

ใบหน้าไม่มีวันที่จะหมดน้ำตา
เราจึงพยายามที่จะดูแลรักษาช่วงเวลาที่พักจากน้ำตาไว้ให้นานที่สุด

รักษาไว้ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าเรา
รักษาไว้ด้วยการสร้างรอยยิ้มใว้บนใบหน้าเธอ
รักษาไว้ด้วยการสร้างรอยยิ้มให้กับผู้คนที่อยู่รอบตัวเรา

และเรารักษาไว้ด้วยความจริงใจและความรัก

บางวันที่บางคนเสียใจ
พลาดพลั้งทำเรื่องราวผิดพลาดลงไปในชีวิต คนเรามักจะถามตัวเองว่า

นี่เราทำอะไรลงไป
แล้วแช่สายตาไว้กับน้ำตาที่เปียกปอน
ปล่อยให้ความรู้สึกผิดราดรดลงไปในหัวใจที่บอบช้ำ
จมอยู่กับน้ำตาที่เนิ่นนาน
ทิ้งชีวิตเอาไว้ในสายฝนแห่งความเศร้า

แช่สายตาไว้เนิ่นนานกับสายฝนโปรยวันนี้
เราเห็นฝักต้อยติ่งกำลังเริงร่าเล่นกับเม็ดฝนที่หล่นลงมา ٰ

ฝักต้อยติ่งเล่นน้ำฝน
จนฝักต้อยติ่งแตกฝัก  เม็ดร่วงหล่น

วันที่มืดมนปวดร้าววันเดียว
ไม่สามารถจะตัดสินชีวิตเราไปทั้งชีวิต
ต้อยติ่งเงียบไม่พูด แต่บอกกับเราตอนฟ้าหลังฝนว่า

วันนี้
ถ้าหากชีวิตเธอกำลังมืดมน
และต้องทุกข์ทนที่ชีวิตต้องตกลงไปในความทุกข์
หลังฝนตกลงมาท้องฟ้าจะสดใส

ถ้าเราทำอะไรลงไป ซักวันหนึ่งมันจะได้อะไรขึ้นมา

วันที่มืดมนปวดร้าววันเดียว
ไม่สามารถจะตัดสินชีวิตคนเราไปทั้งชีวิต
หากวันนี้ฝนหยุดตกแล้ว
ฝากดูแลรักษาเวลาที่ใช้ในการพักจากน้ำตาให้เนิ่นนาน

รักษามันไว้ด้วยรอยยิ้ม
รักษามันไว้ด้วยการสร้างรอยยิ้มให้กับผู้อื่น

เม็ดต้อยติ่งที่ร่วงหล่นตกลงสู่พื้นดินนั้นซักวันจะได้ดอกต้อยติ่งที่ผลิบานเบิกบานสดใสขึ้นมา

…หลังจากถอนสายตาที่แช่ไว้ในสายฝนแห่งความเศร้าวันนี้…
หากเราเริ่มต้นทำสิ่งดีๆลงไป ก็จะได้สิ่งดีๆ ขึ้นมา

"ต้นต้อยติ่งบอกกับเรามาตอนฟ้าหลังฝนวันนี้ครับ"