เรามีสองทางเลือกเสมอ

เรามีสองทางเลือกเสมอ

เจอร์รี่ เป็นผู้จัดการร้านอาหาร ผู้มีอารมณ์เบิกบานเสมอ หากมีใครถามเขาว่าเป็นอย่างไรบ้าง เขาจะตอบเสมอว่า
“คงจะดีกว่านี้ ถ้าผมมีคู่แฝด”

พนักงานในร้านมักจะลาออกตาม หากเจอร์รี่เปลี่ยนงาน เพื่อติดตามเขาไปทุกๆ ร้าน เพราะเจอร์รี่ คือผู้สร้างขวัญและกำลังใจที่เป็นธรรมชาติมาก
วันใดที่พนักงานมีเรื่องเลวร้าย เขาจะไปหาทันทีและบอกเล่าสิ่งที่อยู่ด้านบวกของเรื่องนั้นให้ฟัง คนแบบนี้ที่ทำให้ผมสนใจอยากรู้จัก ดังนั้น วันหนึ่งผมจึงไปหาเจอร์รี่และถามเขา
“ผมไม่เข้าใจเลย ไม่มีใครที่มองทุกสิ่งเป็นบวกมองโลกด้านดีตลอดเวลาเช่นคุณคุณทำได้อย่างไร”

เจอร์รี่ตอบว่า
“ทุกเช้าที่ตื่นนอน ผมจะพูดกับตัวเองว่าเรามี 2 ทางเลือก คือเลือกมีอารมณ์ดี หรือ ไม่ดีผมจะเลือกมีอารมณ์ดีเสมอแต่ละครั้งที่มีเรื่องเลวร้ายเราเลือกได้ว่าจะตกเป็นเหยื่อหรือจะเรียนรู้จากมันผมจะเลือกเรียนรู้เสมอ ทุกครั้งที่มีใครมาต่อว่าเราสามารถเลือกยอมรับหรือชี้นำสู่ด้านบวกมาให้ผมจะเลือกด้านบวกของมันเสมอ”
“แต่มันไม่ง่ายเสมอไปนะ” ผมแย้งขึ้น

“ถูกต้อง” เจอร์รี่บอก “ชีวิตเต็มไปด้วยทางเลือกยามที่ตัดเอาส่วนที่ไม่เกี่ยวข้องออกก็จะมองเห็นทางเลือกนั้นได้ เราจะเลือกวิธีปฏิบัติกับเรื่องนั้นเราจะเลือกวิธีที่ผู้คนจะส่งผลกระทบต่ออารมณ์ของเราเราเลือกที่จะมีอารมณ์ดีหรือไม่ดีเราจะเลือกวิธีใช้ชีวิตของเราเอง”

หลายปีต่อมา ได้รับข่าวมาว่า เจอร์รี่ได้ทำสิ่งผิดพลาดที่ไม่นึกฝันขึ้น เขาเปิดประตูหลังร้านทิ้งไว้ จากนั้นตอนเช้ามืดมีโจรพกอาวุธ 3 คน เข้าร้านมาปล้น ขณะที่เจอร์รี่กำลังพยายามไขตู้เซฟอยู่ มือที่สั่นเทาด้วยความกลัว จนกุญแจหมุนรหัสลื่นหลุดไป โจรเองก็ตกใจจึงลั่นกระสุนใส่เจอร์รี่
เขาถูกนำส่งโรงพยาบาลทันเวลาหลังจากเข้าผ่าตัด 18 ชั่วโมง พักฟื้นใน ICU หลายสัปดาห์เจอร์รี่ออกจากโรงพยาบาลโดยมีกระสุนฝังในอยู่
ผมได้พบเจอร์รี่ 6 เดือนหลังเกิดเหตุ เมื่อผมถามเขาว่าเป็นอย่างไรบ้าง เขายังคงตอบว่า“คงจะดีกว่านี้ ถ้าผมมีคู่แฝด อยากดูแผลมั้ย”
ผมปฏิเสธที่จะดูแผลแต่ถามสิ่งที่เขาคิดในใจตอนโจรเข้าร้านเขาตอบว่า
“สิ่งแรกที่คิดคือ ผมน่าจะปิดประตูหลังร้าน จากนั้น พอถูกยิงและล้มลงคิดได้ว่ามี 2 ทางเลือกคืออยู่หรือตาย และผมเลือกจะอยู่”
“แล้วไม่กลัวเลยหรือ” ผมถาม เจอร์รี่กล่าวต่อว่า
“เวรเปลเยี่ยมมาก เขาให้กำลังใจผมตลอดทางว่าไม่เป็นไร แต่เมื่อไปถึงห้องฉุกเฉินและได้เห็นสีหน้าของหมอและพยาบาลผมรู้สึกกลัวมากจริงๆ ภายในตาของพวกเขา ผมอ่านได้ว่า“เขาต้องไม่รอดแน่นอน”ผมรู้ว่าผมคงต้องทำบางอย่าง”
“คุณทำอย่างไร?”

มีพยาบาลคนหนึ่งตะโกนถามผมว่าผมเป็นภูมิแพ้ยาอะไรบ้างหรือเปล่า”
“เป็น”

ผมตอบชัด เหล่าหมอและพยาบาลหยุดทำงานเพื่อรอคำตอบจากผม ผมสูดหายใจลึกและร้องลั่นว่า
“ผมแพ้กระสุน”

ท่ามกลางเสียงหัวเราะผมบอกว่า
“ผมเลือกจะมีชีวิตอยู่ช่วยผ่าตัดผมที เพราะผมยังมีชีวิตผมยังไม่ตาย”

เจอร์รี่รอดได้ด้วยฝีมือหมอ บวกกับทัศนคติที่สุดยอดของเข าผมได้เรียนรู้จากเจอร์รี่ทุกๆ วัน เรามีทางเลือกที่จะสนุกสนานหรือชิงชังกับชีวิต แต่จะมีสิ่งหนึ่งที่เป็นของเราเสมอไม่มีใครควบคุมหรือเอาของเราไปได้นั่นก็คือ...
ทัศนคติ ของเราถ้าควบคุมดิ้อสิ่งอื่นที่เหลือก็ไม่มีอะไรยากอีก