พบสารโปรตีนที่ต่อสู้โรคมะเร็งเกี่ยวโยงกับความแก่ชรา

พบสารโปรตีนที่ต่อสู้โรคมะเร็งเกี่ยวโยงกับความแก่ชรา

  นักวิทยา ศาสตร์จาก Baylor College of Medicine เมือง Houston วิจัยค้นพบว่าสารโปรตีนซึ่งเรียกว่า P53 ซึ่งเป็นตัวจักสำคัญในการต่อสู้โรคมะเร็งในสัตว์หลายชนิดรวมทั้งมนุษย์ด้วย นั้นเกี่ยวโยงกับความชรา เนื่องจากจะเป็นตัวที่ระงับความสามารถของร่างกายในการที่จะซ่อมแซมอวัยวะ เนื้อเยือ กระดูกและกล้ามเนื้อ เป็นต้น ที่สึกหรอ ดังนั้นผลการวิจัยดังกล่าวจึงส่งผลให้วงการแพทย์ตกตะลึงเพราะหากเป็นเช่น นั้นจริงการต่อสู้กับโรคมะเร็งร้ายจะส่งผลข้างเคียงให้คนไข้มีอาการแก่ชรา เร็วกว่าปกติ
ถึงแม้การทดลองวิจัยและดำเนินการในหนูทดลองและผลอาจจะไม่เป็นไปตามนั้นหากนำ มาประยุกต์ในมนุษย์ แต่สายการวิวัฒนาการระหว่างหนูและมนุษย์นั้นอยู่ใกล้เคียงกัน การศึกษาเพิ่มเติมเพื่อขจัดข้อสงสัยในความสัมพันธ์ระหว่างความชราในมนุษย์ และชีววิทยาของมะเร็งจึงเป็นประเด็นท้าทายนักวิทยาศาสตร์ในอนาคต

ผลการวิจัยดังกล่าวก่อให้เกิดคำถามต่าง ๆ ในวงการแพทย์โดยเฉพาะในความพยายามที่จะผลิตยาต่อต้านความชรา (Antiaging) ซึ่งจะส่งผลให้อัตราการเกิดโรคมะเร็งสูงขึ้นในผู้ใช้ยา นอกจากนี้ยังยกประเด็นที่ว่าการบำบัดโรคมะเร็งโดยใช้สารเคมี (Chemo therapy) ในผู้ป่วยที่เยาว์วัยอาจจะก่อให้ร่างกายเกิดสภาพแก่ชราก่อนวัยในภายหลัง สิ่งเหล่านี้ยังต้องการการวิจัยเพื่อยืนยันและจำเป็นที่ต้องหาจุดสมดุลย์ที่เหมาะสมในระดับของสารโปรตีน P53

Dr.Arnold Lovine ประธาน Rockefeller University ซึ่งมีส่วนในการค้นพบสารโปรตีน P53 ให้ความเห็นว่าสาร P53 มีบทบาทช่วยให้การถ่ายทอดข้อมูลของยีนส์ในเซลในขณะแบ่งตัวเป็นไปโดยถูกต้อง ทำให้เซลมีการเจริญเติบโตเป็นปกติ ไม่มีการผ่าเหล่าเจริญเติบโตรวดเร็วจนควบคุมไม่อยูกลายเป็นเซลเนื้องอกหรือ มะเร็ง สารโปรตีน P53 จะสามารถหยุดการเจริญเติบโตของเซลหากเกิดการผิดปกติในการแบ่งเซลจนกว่าจะมี การซ่อมแซมส่วนที่เสียหาย และในกรณีเลวร้ายที่สุดสารนี้จะเป็นตัวกระตุ้นโปรแกรมทำลายตัวเองภายในเซล (Internal Suicide Program) เพื่อบังคับให้เซลที่ผิดปกติทำลายตัวเองเพื่อรักษาอวัยวะร่างกายส่วนใหญ่ไว้ การทำงานอย่างมีประสิทธิภาพของสารโปรตีน P53 จึงเป็นเหตุผลให้สัตว์ไม่มีเนื้องอกมากมายในวัยเยาว์ทำให้มีอายุจนถึงวัย เจริญพันธุ์ได้ อย่างไรก็ตามงานวิจัยเสนอแนะว่าสารโปรตีน P53 ยังคงช่วยป้องกันมะเร็งอยู่ในขณะที่สัตว์อายุมากขึ้นแต่ไม่ทราบแน่นอนว่าโดย วิธีใด แต่คาดว่าจะเกี่ยวข้องกับเซลแรกเริ่ม (Stem Cell) ซึ่งสามารถแบ่งตัวไปเป็นเซลหลากหลายในอวัยวะต่าง ๆ และเนื้อเยื่อของร่างกาย ทั้งนี้จากข้อมูลพบว่าระดับปกติของสารโปรตีน P53 ที่ป้องกันการเกิดเนื้องอกและมะเร็งนั้นจะไปหยุดการเจริญเติบโตของเซลแรก เริ่มด้วย ทำให้ร่างกายไม่มีความสามารถที่จะเสริมสร้างเซลใหม่แทนเซลที่ถูกทำลายไป ดังนั้นในวัยเยาว์สัตว์จึงมีสาร P53 มากทำให้เนื้องอกมีน้อย ในขณะเดียวกันผลเสียจากการที่เซลแรกเริ่มถูกระงับการทำงานอย่างรวดเร็วทำให้ คุณสมบัติในการสร้างเซลใหม่ ๆ ถูกทำลายไปด้วย ส่งผลให้มีอาการแก่ชราก่อนวัยอันควรเป็นผลในที่สุด

ปกติโรคมะเร็งจะเกิดจากการแบ่งตัวเจริญเติบโตของเซลที่ร่างกายไม่สามารถควบ คุมได้และมักจะเกิดขึ้นภายหลังจากเซลนั้น ๆ มีการสะสมยีนส์ที่ผิดปกติ (Genetic Mutation) นานพอควรจนสามารถจะไปทำให้ระบบการป้องกันมะเร็งของร่างกายซึ่งรวมถึงสาร โปรตีน P53 เสียหาย
แม้ว่าผลการวิจัยในเรื่องนี้ยังต้องการการยืนยัน แต่ได้เปิดประเด็นคำถามสำคัญ ประเด็นแรกคือผลกระทบในกลุ่มคนไข้มะเร็งเด็กซึ่งต้องใช้ยาบำบัดมะเร็งชนิด ที่เป็นเคมีซึ่งจะทำลายเซลมะเร็งโดยการทำลายสาร DNA อันเป็นสารพันธุกรรม สารเคมีจะทำลายยีนส์ในเซลปกติด้วยเช่นกันจะก่อให้เกิดอาการแก่ชราในเด็ก เหล่านั้นเร็วขึ้นหรือไม่ ซึ่งประเด็นหนึ่งได้แก่คำถามที่ว่าเป็นไปได้หรือไม่เราจะหาทางควบคุมอาการ แก่ชราโดยการลดระดับของ P53 โดยปราศจากผลกระทบข้างเคียงคือโรคมะเร็ง คำถามเหล่านี้ยังต้องการงานวิจัยสนับสนุนต่อไปอีกมาก
(ที่มา :The Washington Post, January 3, 2001)